مدیریت میان مایه

1) سیستمها ی پیچیده غیرقابل شناخت، غیرقابل کنترل و غیرقابل پیش بینی هستند. 2) روابط بین اجزای آنها غیرخطی است. بدین معنا که اولاً بین علل و پیامدها رابطه علّی روشن و مستقیم وجود ندارد؛ ثانیاً ممکن است یک اقدام کوچک پیامدهای مثبت یا منفی بزرگ داشته باشد اما یک اقدام بزرگ یا اثری نداشته باشد یا اثر اندکی داشته باشد. یعنی در یک سیستم پیچیده بین یک اقدام و پیامدهای آن نسبتی برقرار نیست.3) در سیستمهای پیچیده اغلب بین علت و معلول فاصله زمانی و مکانی وجود دارد. یعنی برای مثال مشکلی که شما در زمانی خاص و در مکانی خاص میبینید معمولاً ریشه در زمان و مکان دورتری دارد. 4) در سیستمها ی پیچیده در بیشتر مواقع مشکلات، راه حلها و روشهای اجرای آن ها روشن نیستند. علاوه بر این، مشکلات بهم مرتبط بوده و استقلال ندارند. بدین معنا که معمولاً با منظومه ای از مشکلات بهم تنیده مواجه می شویم که برای برون رفت از آنها راه روشنی وجود ندارد. 5) روابط و تعامل بین اجزا هویت سیستمها ی پیچیده را به وجود می آورند. بنابراین سیستمها ی پیچیده بزرگتر از جمع اجزای خودشان هستند و تقلیل آنها به اجزا، موجب می شود که سیستمها از بین بروند. به قول کافمن اگر گاوی را به دو قسمت تقسیم کنیم دو گاو به وجود نمی آید بلکه سیستم گاو از بین می رود .یا به قول پیتر سنج تقسیم یک فیل، به دو فیل منجر نمی شود بلکه سیستم فیل از بین می رود. 6) ارتقای اجزای یک سیستم لزوماً به ارتقای عملکرد کل سیستم منجر نمی شود بلکه در بیشتر مواقع به بدتر شدن آن منجر می شود. 7) تغییر اجزای یک سیستم معمولاً تاثیر چندانی بر رفتار آن ندارد . بنابراین، کیفیت روابط و تعامل بین اجزا مهمتر از کیفیت خود اجزا است 8) ممکن است در یک سیستم پیچیده سیاستها، تصمیمات و اق, ...ادامه مطلب